I DID IT! Afgestudeerd aan Uppsala Universiteit

Blogs

Ik ben afgestudeerd! In deze blog blik ik kort terug op mijn Master studie in Zweden.

Even terug naar 2014

Eerst even terug naar eind januari 2014. Terwijl de eerste sneeuw in Nederland viel, begon ik aan het proces voor het inschrijven voor een Master studie aan Uppsala Universiteit. Na een eerdere periode in Sundsvall te hebben doorgebracht, leek het me geweldig om een vervolgstudie in Zweden te volgen. Er waren genoeg interessante mogelijkheden en al tijdens de studie in Sundsvall had ik me georiënteerd. Tijdens het inschrijven voor Masters maakte ik een top 5, met Uppsala op nummer 1. Op 27 maart 2014 kwam het verlossende woord: ik was aangenomen op de Master Digital Media & Society op Uppsala Universiteit. Geweldig nieuws natuurlijk, maar ook heel spannend! Voor ik het wist was ik weer terug in Zweden. 15 augustus 2014 vloog ik weer naar Arlanda om vervolgens naar mijn nieuwe woonplaats Uppsala te reizen.

De Master in het kort

Na een korte introductieweek eind augustus 2014 was het tijd om terug te gaan naar de schoolbanken. Ik weet nog wel dat ik, zeker de eerste weken, echt moest wennen aan het academische onderwijs. Ook was het een uitdaging om alles in het Engels te doen. Maar al snel kreeg ik deze manier van onderwijs onder de knie.

Het eerste studiejaar stond vooral in het teken van vakken in digitale media, social media, politiek, communicatie binnen organisaties en onderzoeksmethoden. Ik werkte vaak in groepsverband, maar ook individueel. De vakken in het tweede jaar waren vooral gericht op het voorbereiden van het afstuderen.

Ik ben heel wat wijzer geworden tijdens deze Master. Ik heb mezelf op meerdere vlakken kunnen ontwikkelen. Zo ben ik beter geworden in Engels en heb ik veel meer inzicht gekregen op het gebied van media en communicatie. Het afstuderen was best wel zwaar en vermoeiend. Ik heb tijdens de lente en zomer van 2016 vele dagen op de universiteit doorgebracht om te focussen op afstuderen. Dit was vooral zwaar tijdens hete zomerdagen. Ik was vooral bezig met heel veel lezen, heel veel brainstormen en heel veel schrijven. Tijdens meerdere dagen had ik vermoeide ogen. Op 9 september 2016 leverde ik het afstudeerproject in. Vervolgens kwam op 30 september het goede nieuws: ik ben afgestudeerd! Het harde werken resulteerde in een goede beoordeling op het afstudeerproject. Dit project ging over ‘city branding op Instagram’, oftewel: hoe gebruiken toeristische organisaties Instagram om toeristen naar steden te lokken. In de academische literatuur was nog weinig bekend over dit onderwerp.

Een waardige afsluiting

Gek genoeg vond de dag met de ceremoniële plechtigheid al plaats op 2 juni. Op dat moment wist nog niemand of hij/zij was afgestudeerd. In Zweden gaat dat kennelijk zo. Voor de ceremonie hadden we een ‘studentmössa’ gekocht, op aandringen van een Zweedse klasgenoot. Deze pet dragen studenten bij afstudeerplechtigheden.

Op 2 juni, de warmste dag van het jaar op dat moment, hadden we allereerst een bijeenkomst in Ekonomikum. In dit gebouw hadden we voornamelijk vakken gevolgd voor de Master studie. Hier kregen we korte speeches en kregen we exclusief toegang tot het dakterras van het gebouw waar we prachtige foto’s hebben gemaakt.

In tegenstelling tot andere jaren, vond de ceremoniële plechtigheid niet plaats in het hoofdgebouw van Uppsala Universiteit, maar in het statige kasteel op de heuvel in Uppsala. Het hoofdgebouw onderging een renovatie waardoor de plechtigheid verplaatst was. En eerlijk is eerlijk: ik vond het kasteel veel indrukwekkender dan het hoofdgebouw van de universiteit. Het kasteel was de perfecte locatie voor een waardige afsluiting van geweldige jaren in Uppsala.

Als klas waren we misschien een beetje ‘overdressed’ voor de plechtigheid, maar achteraf gezien ben ik blij dat we zo ons best hebben gedaan om er een waardige afsluiting van te maken. In het kasteel kregen we vermakelijke en lachwekkende speeches van een aantal prominente personen zoals vice-kanselier Anders Malmberg van Uppsala Universiteit. Tussen de speeches door kwamen koren vrolijke liedjes zingen. Uiteindelijk eindigde de middag in de Botanische Tuin tegenover het kasteel. Hier hebben we als klas nog eens uitgebreid de tijd genomen om foto’s te maken van onze outfits. Achteraf gezien waren we allemaal enorm blij met deze foto’s. Ze herinneren ons aan een geweldige en onvergetelijke tijd in Uppsala.

Ik ben trots en dankbaar dat ik deel heb mogen uitmaken van Uppsala Universiteit.

Porvoo: een stukje Zweden en Rusland in Finland

Blogs

Na meerdere keren Helsinki te hebben bezocht, ging ik op 19 augustus weer naar Finland om naast Helsinki ook de stad Porvoo te bezoeken. Porvoo is een vrij onbekende stad maar wordt wel gezien als een van de mooiere steden van het land. Mijn Fins-Zweedse klasgenote Sanna nodigde me uit om naar Finland te komen. Voordat ik haar ontmoette maakte ik eerst een kleine dagtrip naar Porvoo.

“Porvoo? Waar ligt dat?”

Porvoo is een stad met bijna 50.000 inwoners en ligt onderin Finland nabij de Finse Golf. Vanaf Kamppi, een groot winkelcentrum dat dichtbij het centraal station in Helsinki ligt, is het ongeveer 50 kilometer rijden naar Porvoo. De rit duurt ook ongeveer 50 minuten. Vooraf had ik uitgezocht hoe ik het beste naar Porvoo kon reizen en ik ontdekte, tot mijn verbazing, dat er geen snelle treinverbinding tussen beide steden te vinden was. Al snel kwam ik OnniBus tegen, een busmaatschappij die tegen bodemprijzen vervoer tussen Porvoo en Helsinki regelt. €3,50 voor een enkeltje, dat is zeker niet duur.

Na een korte busreis kwam ik aan in Porvoo. Eerlijk is eerlijk, de eerste indruk was niet echt positief, zeker als je bedenkt dat Porvoo gekenmerkt wordt als toeristische trekpleister en als een van de mooiste steden van het land. Het busstation, gelegen op het centrale plein in het moderne centrum, ziet er best triest uit, zelfs op een zonnige dag zoals tijdens mijn trip. Het busstation is omgeven door lelijke betonnen en inspiratieloze gebouwen die terug te vinden zijn in veel Finse steden. Gelukkig was dit gedeelte van de stad ook niet mijn reisdoel.

Vanha Porvoo

Het centrum van Porvoo bestaat uit drie gedeeltes: het moderne hedendaagse centrum, het Russische Empire kwartier en het middeleeuwse Zweedse Vanha Porvoo stadsdeel. Dit laatste deel is het meest bijzondere en toeristische gedeelte.

Mannerheiminkatu is een drukke verkeersader die midden door het centrum loopt en de scheiding vormt tussen het moderne centrum en het Vanha Porvoo stadsdeel. Porvoo werd gesticht in 1346 en is voor een groot gedeelte bewaard gebleven. Vanha Porvoo is compact met alles op loopafstand. Dit stadsdeel bestaat uit een paar hoofdstraten die parallel lopen aan de rivier, de Porvoonjoki, en een aantal kronkelige zijstraten.

Välikatu is een typisch oud straatje met terrasjes, cafés, knusse winkeltjes in oude gekleurde houten huisjes. Hier heb ik bij Cafe Postres heerlijke koffie en gebak gehad. Ik werd hier heel vriendelijk geholpen. Handig om te weten: in Finland hebben ze ook de euro.

Jokikatu is een andere straat die dichter bij de rivier ligt, waar ook restaurants, cafés en winkels te vinden zijn. Jokikatu en Välikatu komen beide uit op het grote Stadhuisplein. Hier bevindt zich het oude stadhuis uit 1764 waarin een gedeelte van het Porvoo Museum te vinden waar kunst te zien is. Het andere deel bevindt zich in het naastgelegen Holm huis uit 1763 waarin een rijke familie woonde.

Even verderop, op een hoger gelegen gedeelte van het oude centrum, is de Domkerk te vinden. Opmerkelijk detail: in 2006 werd deze kerk opzettelijk in brand gestoken door een 18-jarige jongen uit Finland. Grote beschadigingen aan het dak en de binnenkant waren het gevolg. Gelukkig vond er een grote restauratie plaats waardoor er bijna niks meer van de beschadigingen te zien is. De renovatie kostte ruim 6 miljoen euro.

De straten rondom deze kerk zijn smal en behoorlijk steil. Kijkend naar de gebouwen in het middeleeuwse centrum viel het me op dat sommige houten gebouwen wel een opknapbeurt kunnen gebruiken.

Borgå of Porvoo?

Lopend door het oude centrum van Porvoo deed de stad me regelmatig aan Sigtuna denken. Sigtuna is een oud Zweeds stadje dat ik eerder dit jaar bezocht. Deze vergelijking is zo gek nog niet. Het waren namelijk de Zweden die in de 13e eeuw de stad stichtten. Porvoo heeft dan ook een Zweedse naam: Borgå. De vertaling hiervan is ‘kasteel rivier’. De naam Borgå naam komt overal terug in het straatbeeld. De bussen geven bijvoorbeeld zowel de Finse als de Zweedse naam aan en straatnamen zijn ook tweetalig aangegeven.

Vandaag de dag is er nog een grote Zweedstalige bevolking in Porvoo te vinden, al is het wel een minderheidstaal. Ongeveer 30% spreekt er Zweeds. Ik hoorde de Zweedse taal, met een sterk Fins accent, overal om me heen. Grappig dat ik de mensen hier gemakkelijk kon verstaan, terwijl Fins voor mij echt onbegrijpelijk is. In Porvoo had ik dan ook niet echt het gevoel dat ik in Finland was.

De heuvel op: Näsinmäki

Voordat ik Porvoo bezocht, had ik thuis al even opgezocht wat de toeristische trekpleisters van de stad waren. Näsinmäki, een beboste heuvel aan de overkant van de Porvoonjoki rivier, stond hoog in meerdere lijstjes. Näsinmäki is niet een hoge heuvel, maar het uitzicht is zeker de moeite waard. Bovenop de heuvel bevindt zich ook een restaurant met een groot terras vanwaar je een uitzicht over het middeleeuwse stadsdeel hebt. Helaas vond ik het aanbod wat eten en drinken betreft hier wat mager en besloot ik elders een café op te zoeken.

Even verderop op dezelfde heuvel is het Näsinkivi uitzichtplatform te vinden. Dit is de beste plek voor uitzicht over zowel de oude stad als het moderne gedeelte. Ik bezocht Näsinmäki twee keer en heb hier, ondanks dat de heuvel stond aangegeven als een van hoogtepunten van Porvoo, geen andere toeristen gezien. Dit vond ik best wel opmerkelijk aangezien het in Vanha Porvoo stikte van de toeristen.

Het Empire kwartier

Via Mannerheiminkatu kwam ik terecht in het Empire kwartier, een ander oud stadsdeel net buiten het moderne centrum. In tegenstelling tot Vanha Porvoo is dit gedeelte opgesteld in vierkante woonblokken. Hier zijn vooral lage houten huizen te vinden in Russische stijlen. Als architectuurliefhebber vond ik dit gedeelte best wel interessant, maar ik heb er geen toerist kunnen spotten. Het oogde eerder uitgestorven. In dit stadsdeel staan naast prachtige oude panden ook foeilelijke en inspiratieloze gebouwen. De contrasten zijn soms best groot, wat het ook wel weer interessant maakt.

Porvoo: de moeite waard?

De middag in Porvoo was zo voorbij! Ben je meerdere dagen in Helsinki en wil je een dagtrip maken? Dan is Porvoo een geschikte bestemming. Ik moet eerlijk bekennen dat ik iets hogere verwachtingen van de stad had. Ondanks dat Vanha Porvoo beeldschoon is, is er niet bijzonder veel te beleven. Het is vooral een stad waar je naartoe gaat om op terrasjes te hangen, waar je tot rust komt en waar je geniet van de oude architectuur. Buiten het toeristische centrum oogt Porvoo op een slaapstad met veel lelijke gebouwen. Het winkelcentrum bij K-citymarket vond ik het toppunt van troosteloosheid. Toch vond ik het interessant om buiten de toeristische gebieden te kijken.

Wanneer je in Porvoo bent, bezoek dan niet alleen het oude centrum, maar ook Näsinmäki en het Russische kwartier. In ieder geval heb je de stad in een middag wel gezien.

Terug in de tijd in de oudste stad van Zweden: Sigtuna

Blogs

Denk je aan Zweden, dan denk je waarschijnlijk direct aan houten huisjes. Sigtuna is een typisch Zweeds dorpje dat bij dit denkbeeld past. Op 3 mei bezocht ik dit stadje met Linda, een vriendin uit Nederland. We namen vanuit Uppsala de trein naar Knivsta. Op het station van Knivsta namen we vervolgens de bus naar Sigtuna. De reis duurde ongeveer 50 minuten.

Sigtuna heeft ruim 8,000 inwoners en ligt ongeveer 35 kilometer onder Uppsala en 10 kilometer van vliegveld Arlanda. Het stadje is vrij makkelijk te bereiken met openbaar vervoer. Sigtuna claimt het oudste stadje van Zweden te zijn en werd gesticht in het jaar 980. De historie is overal terug te vinden in het centrum. Je waant je echt in het verleden. Groot is Sigtuna zeker niet, maar er is genoeg te zien en te doen. Het is vooral een stad waar oude en gepensioneerde mensen wonen en waar inwoners en toeristen genieten van rust.

Naast de bekende rode huisjes zijn in Sigtuna ook veel gebouwen in andere kleuren te vinden, van groen tot blauw en van oranje tot geel. Sigtuna is heel kleurrijk en knus. Opvallend genoeg staan er geen moderne gebouwen tussen de oude bebouwing, wat in de meeste Zweedse steden wel het geval is.

Midden door het centrum loopt Stora Gatan, de hoofdstraat met de oudste gebouwen. Vanaf deze straat lopen enkele smalle steegjes richting het meer, genaamd Mälaren, dat verbonden is met Stockholm en Uppsala. De promenade langs het water is prachtig en er zijn veel comfortabele bankjes te vinden.

Op Stora Gatan zijn meerdere kleine cafés, restaurants en winkeltjes te vinden, vooral gericht op toeristen. Midden in deze straat ligt Stora Torget, het marktplein van de stad. Hier bevindt zich ook het oude raadhuis. Dicht bij Stora Torget, op Stora Gatan, is het toeristenbureau te vinden in een oud groen gebouwtje. Hier hebben ze typische Zweedse souvenirs (van Pippi tot het Dalapaard). We hadden hier een aantal folders en brochures bekeken. Bij de balie gaf de medewerkster de tip om Wenngarns Slott te bezoeken. Helaas kwam de gratis bus naar dit kasteel niet opdagen, dus besloten we in het dorp te blijven.

Tot mijn verbazing las ik in een folder dat Friese handelaars en schippers van de 7e tot 10e eeuw aanwezig waren in Sigtuna om handel te drijven. Onder andere Friezen waren verantwoordelijk voor commerciële activiteiten in Sigtuna.

Onderweg van Stora Gatan richting Präsgatan kwamen we langs de S:t Peter’s ruïne. Prästgatan is een rustige straat met prachtige typische Zweedse huizen. Halverwege deze straat is padje naar een heuvelachtig park te vinden. Bovenop deze heuvel staat een houten klokkentoren. Vanaf dit punt heb je werkelijk een prachtig uitzicht over het stadje, het meer en de omgeving. Dit is een perfecte plek om tot rust te komen, te picknicken en om foto’s te maken. Een stukje verder bij Prästgatan ligt een kerkhof met de S:t Olof’s ruïne. Dit zijn indrukwekkende gebouwen. Her en der zijn er ook runenstenen met inscripties in Sigtuna te vinden. Bordjes bij de stenen leggen uit hoe je de inscripties kunt ontcijferen.

Na deze wandelroute hadden we het grootste deel van het centrum wel gezien. Ondanks dat Sigtuna klein is, is het een heel fijn stadje. Fotogeniek is het zeker! Ik wil graag nog een keertje naar dit stadje om foto’s te maken en lekkere koffie te drinken in een knus cafeetje.

Wandelen op een bevroren meer bij Uppsala in de buurt

Blogs

Tijd voor een korte blog! Op 17 januari ging ik met klasgenote Linda naar Ekoln, een groot meer bij Uppsala in de buurt. Het meer was helemaal bevroren en dik genoeg om op te wandelen.

Er bevonden zich veel mensen op het ijs bij Skarholmen en Graneberg aan de rand van het meer. Het was zo koud dat het maken van foto’s een lastige klus was. Zowel mijn vingers als tenen waren op een gegeven moment gevoelloos vanwege de kou. Je moet er wat voor over hebben om foto’s te maken! Maar het resultaat mag er dan ook zijn:

Een dagtrip naar veelzijdig en sfeervol Örebro

Blogs

Örebro staat misschien bij veel mensen die Zweden bezoeken niet direct op het lijstje. Toch is de stad zeker de moeite waard om te bezoeken. In deze blog laat ik het een en ander zien over Örebro.

Op 4 november 2015 bezocht ik deze stad, die voor Zweedse begrippen behoorlijk groot is met ruim 140.000 inwoners. Örebro ligt op de kaart ongeveer op dezelfde lijn als Stockholm en Oslo. De stad ligt 160 kilometer van Stockholm vandaan, meer landinwaarts, in de provincie Örebro län en landsdeel Svealand. Met de trein ben je binnen ongeveer 3 uren vanuit Stockholm in Örebro.

Ik had goede verhalen gehoord over Örebro. Onder andere dat het een studentenstad is, dat er een oud kasteel staat en dat er mooie architectuur te vinden is. November was misschien niet het beste tijdstip om deze stad te bezoeken. Gelukkig had ik mooi weer tijdens mijn bezoek. Waar ik het nabijgelegen Karlstad, ook een aardig grote Zweedse stad, niet echt een fraaie stad vond, was dit bij Örebro wel het geval.

Het centrum van Örebro is compact en ziet er schoon en netjes uit. De stad oogt sfeervol, met knusse straatjes, oude architectuur, leuke winkels en veel groen. Dwars door het centrum loopt de rivier Svartån. Deze rivier mondt uit in een groot meer, genaamd Hjälmaren. De rivier loopt ook langs het Örebro Slott. Dit is het oude en bekende kasteel van de stad. Sinds 1935 is dit een monument, al is het niet helemaal zeker te zeggen in welk jaar het kasteel gebouwd is. Helaas was het kasteel gesloten tijdens mijn bezoek. Wel was het mogelijk om de binnenplaats te bezoeken. Eerlijk gezegd vond ik dit niet zo heel bijzonder. Het kasteel is een beetje schots en scheef en de binnenplaats is kaal. De buitenkant van dit gebouw vind ik overigens wel prachtig. Het gebied rondom het kasteel ziet er eveneens prachtig uit met veel oude statige gebouwen, bruggen en mooie parkstroken. Het viel me wel op dat er veel hangjongeren in Örebro zijn.

Net als in Stockholm heet ook in Örebro de hoofdstraat Drottninggatan (Koninginnestraat in het Nederlandstalig). Deze lange straat met veel oude gebouwen loopt langs het kasteel richting Våghustorget. Ook het busstation ligt in deze straat. Halverwege de Drottninggatan ligt Stortorget. Dit is de oude markt van de stad met veel oude panden. Våghustorget is een ander groot plein met overwegend veel moderne gebouwen. Dit gedeelte vond ik minder aantrekkelijk wat architectuur betreft, al zijn er wel veel restaurants en diverse winkelcentra te vinden. Köpmangatan is nog een knusse winkelstraat die een blok verder ligt dan Drottninggatan. Deze straat loopt ook vanaf het kasteel richting Våghustorget.

Na een wandeling door het centrum besloot ik via Hovstavägen richting Svampen te lopen. Deze watertoren is 58 meter hoog en lijkt op een ufo of paddenstoel. Via de lift ben je binnen no-time boven, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de stad en de weide omtrek. Bovenin bevindt zich een groot restaurant waar je heerlijk kunt eten of een fika (Zweeds voor koffie met een gebakje) kunt nemen met uitzicht over de stad. Wat ik wel jammer vond is dat er een glazen muur rondom het panoramadak is geplaatst. Hierdoor is het lastig om foto’s te maken vanwege de weerspiegeling van het glas. Ondanks dat vond ik het zeker de moeite waard deze toren te bezoeken.

Het werd al snel donker aangezien de winter voor de deur stond. Daarom nam ik de bus terug richting het centrum en besloot ik op het busstation de bus richting de IKEA te nemen om daar te eten. De busrit naar IKEA duurt niet zo lang. Net als de meeste grote Zweedse steden bevinden alle grote winkelketens zich in hetzelfde gebied als IKEA. Ik besloot om op de terugweg nog een kijkje te nemen in de nabijgelegen Marieberg Galleria, een groot winkelcentrum. Dit winkelcentrum ziet er netjes uit en alle bekende winkels zijn er te vinden. Verder is het niet veel bijzonders. Ik besloot om weer richting het centrum van Örebro te gaan.

Ik had nog een paar uurtjes over en wilde nog wat foto’s van de stad in het donker maken. Mijn Zweedse buurmeisje in Uppsala vertelde me dat er dicht bij het centrum van Örebro een oud stadsdeel ligt, genaamd Wadköping. Dit is een openluchtmuseum. Ik besloot via de rivier richting dit stadsdeel te lopen. Wadköping is niet groot, maar wel heel knus. Er staan veel typische Zweedse houten huizen in verschillende kleuren: rood, geel, blauw en wit. De oudste gebouwen stammen uit de jaren 15e en 16e eeuw. Wadköping zelf bestaat pas sinds 1965. Het idee van dit openluchtmuseum is dat bedreigde cultuurhistorische gebouwen uit de rest van de stad hier een nieuw plekje zouden krijgen. In sommige huizen wonen mensen, andere gebouwen worden gebruikt als werkplaats of atelier. Er worden regelmatig markten georganiseerd zoals rond Kerstmis.

Örebro viel me zeker niet tegen. Ik kan me voorstellen dat het vooral in de zomer een heerlijke stad is om te verblijven. Misschien ga ik nog wel een keertje terug!